De hortensia’s bloeien laat dit jaar – haast verandert daar niets aan…
Ken je dat? Je verslaapt je. De extra uurtjes rust waren heerlijk, maar bij het wakker worden sta je direct stijf van de stress over de verloren gegane productieve uren.
Of je valt zelf ook in slaap, als je je peuter naar bed brengt na het avondeten. Om 10 uur ‘s avonds schrik je wakker, met een stijve nek en een nog steeds overvolle strijkmand en een keuken vol afwas.
Ons leven is zo vol met taken en afspraken, dat we de neiging hebben om de ons toegevallen ontspanning in de vorm van een dutje direct weer teniet te doen; we gaan haasten om de verslapen tijd in te halen!
Ik versliep me vanmorgen gigantisch; ik werd om kwart over 10 wakker. Terwijl ik een enorme to-do-list had. Ik voelde de spanning opkomen, maar kon de stress loslaten toen ik me er van bewust werd. In mijn hoofd vormde zich spontaan de volgende zin :
Hurry doesn’t make a flower bloom earlier
Dat resoneerde! Toevallig had ik eergisteren een foto gemaakt van de hortensia bij mij in de straat, die nog steeds niet bloeit; juni was te koud, de bloei ligt achter. Maar, zoals te zien op de foto, komt het helemaal goed met de vol knoppen zittende hortensia, alleen wat later dan normaal.
Zonder haast heb ik mijn dag ingedeeld vandaag. Het was een korte, maar fijne en productieve dag. En die to-do-list, die loopt niet weg!
Hoe anders was mijn dag verlopen als ik mijzelf niet uit dat gehaaste gevoel had gekregen en geprobeerd had ‘tijd terug te winnen’…
Een dag vol rennen, vliegen, vallen, slordig werken, lunch overslaan en fouten maken, schat ik zo in.
Hoe ga jij om met ‘verloren’ of ‘verslapen’ tijd? Hoe gun jij jezelf rust? Ik hoor het graag!
