Kun je een geheim bewaren?

Weinig dingen vind ik zo vertederend als verstoppertje spelen met kleine kinderen.

De meeste peuters zijn het kiekeboe-stadium nog niet echt ontstegen als het spel ze wordt uitgelegd. De spanning van onzichtbaar zijn is ze onmiddellijk teveel, dus komen ze enthousiast uit hun schuilplek tevoorschijn, ‘hier ben ik’ roepend. Tegen de tijd dat ze door hebben dat je beter muisstil kunt zijn, omdat het doel van verstoppertje is dat je niet gevonden wordt, gaan ze keer op keer naar dezelfde goede verstopplek toe, die werkte het vorige rondje tenslotte ook heel goed. De verbazing op hun gezicht, als je dan -na een paar seconden doen alsof je ze niet ziet- naar hun half  onder het gordijn uitstekende benen toe loopt… Ik smelt er iedere keer van.

Jonge kinderen kunnen heel moeilijk informatie achter houden voor de mensen om hen heen.

Hoe vaak verklapten ze je toch al wat je voor Moederdag of je verjaardag zou krijgen, krap een uur nadat ze je met gepijnigd gezicht vertelden dat ze iets voor je gemaakt hadden, maar dat jij dat niet mocht weten, want dat het geheim was? Of kreeg je bij thuiskomst een heel verhaal te horen, waarover ze een paar minuten eerder hun vader op het hart gedrukt hadden dat hij het echt niet aan mama mocht doorvertellen?

Je lacht erom.  Je vindt het schattig. En ergens in groep 6 of 7 begin je te praten over privacy en het niet doorvertellen van andermans geheimen. 

Je vindt het belangrijk dat ze van jongs af aan vertrouwd raken met deze waarden en normen. Jouw kinderen zullen weten hoe belangrijk het is om andermans grenzen te respecteren. Dat het niet OK is om informatie die je over iemand hebt te gebruiken om diegene te pesten, uit te lachen of over hem te roddelen.

Op een dag hoor je jezelf zeggen: “Nee, dat mag je niet tegen mij vertellen als je beloofd hebt het geheim te houden!” en kijk je -als je geluk hebt- in het verbijsterde gezicht van je zoon…

Hij heeft alle reden om verbijsterd te zijn. Jij bent zijn ouder, zijn steunpunt, de oplossing voor alles wat er misgaat of moeilijk is in zijn leven. Jij bent degene die op de rand van zijn bed zit als hij niet kan slapen wegens piekeren of verdriet, en hem er regelmatig (in iets andere bewoording misschien) aan herinnert dat het helpt om over je stress te praten.

Nu zit hij heel erg met een geheim van een vriendje in zijn maag en zeg jij dat hij het niet mag vertellen!

Maar als hij er met jou niet over mag praten, hoe weet hij dan hoe hij moet reageren, nu hij weet dat de ouders van dit vriendje gaan scheiden? Hoe gaat hij om met de zware last van het weten dat zijn buurmeisje op school gepest wordt?

Leer je kinderen alles over het respecteren van andermans grenzen en privacy. Maar leer ze vooral dat ze ALTIJD met jou mogen praten over wat ze dwars zit, ook als ze een ander geheimhouding hebben beloofd! Vertel ze dat jij zorgvuldig met de informatie om zult gaan, dat het met jou delen dus echt geen kwaad kan. (En leg ze en passant het verschil uit tussen een verrassing en een geheim, zodat ze wel leren om suprise-parties en cadeautjes niet te verraden )

Als je kinderen weten dat ze over alles bij je terecht kunnen, dan verhoog je hun weerbaarheid enorm.

Je wil het leven niet met angst en beven tegemoet treden, tegelijk kun je ook niet ontkennen dat er nu eenmaal rare en nare mensen op de wereld zijn.

Je kunt niet alles voorkomen. Maar je kunt je kind wel wapenen, door het voeden van zijn zelfvertrouwen, zijn zelfrespect en het creëren van een veilige haven waar hij naar terug kan keren. 

Ik hoop van harte dat je kinderen zich nooit zullen hoeven te herinneren dat ze met alles naar jou toe mogen komen, omdat ze in een situatie verzeild zijn geraakt waar ze emotioneel gechanteerd worden met geweld of zelfs moord als ze toch zullen praten. Maar als zoiets afschuwelijks ze toch overkomt, dan hoop ik met heel mijn hart dat ze wel naar je toe komen, omdat jij ze hebt beloofd dat je er altijd voor ze bent en samen met hen naar een oplossing voor de narigheid zult gaan zoeken…

Om de rol van vertrouweling van je kinderen goed te kunnen vervullen, is het nodig dat je niet kwaad wordt en hen niet straft of afwijst als ze één van hun geheimen prijsgeven!

Op sommige momenten kan dit heel moeilijk zijn. Stel dat je kind je toevertrouwt dat hij meedoet aan het pesten van een ander kind in zijn klas, waar hij zich eigenlijk niet lekker over voelt.  Als jij er meteen veroordelend bovenop duikt, verbreek je de vertrouwelijkheid en verlies je de mogelijkheid om er wezenlijk met hem over te praten en zijn gedrag te beïnvloeden. Het is de kunst je eigen emotionele reactie even achter te houden.

Ik gun ieder kind het gevoel dat hij of zij er NOOIT alleen voor staat, hoe ellendig of angstig de situatie ook is.

Tegelijkertijd heeft ieder mens het recht om bepaalde zaken en gevoelens voor zichzelf te willen houden, ook jonge kinderen.

Als het je lukt om dit verschil tussen zelf iets geheim willen houden en gedwongen worden om ergens over te zwijgen goed over te brengen, dan ben je al een heel eind volgens mij.

Ben je het hier mee eens? Ik ben benieuwd…. Hoe ga jij om met geheimen? Ik hoor het graag!

En voor alle ouders die op dit moment wanhopig bezig zijn om hun gehavende, gekwetste kind te ondersteunen en denken dat wat zij kunnen doen toch nooit genoeg is, dat deze pijn nooit meer over gaat: lees onderstaand artikel van een Indiase vrouw die 32 jaar geleden verkracht is en daar bijna aan overleed. 

Haar ouders hebben haar een nieuwe kans op een prachtig en gelukkig leven geschonken. Ze waren er voor haar toen ze gebroken thuis kwam en dat was precies wat ze nodig had. Soms is dat het enige wat je als ouder kunt doen…

After being raped, I was wounded, my honor wasn’t.