Afgewezen worden, nee te horen krijgen op een verzoek, jarenlang vond ik het verschrikkelijk. Het kostte heel wat trainingen en workshops persoonlijke ontwikkeling voordat ik echt kon geloven dat een ontkennend antwoord op mijn vraag geen afwijzing van mij als persoon was.
Tegenwoordig durf ik om een lift naar een feest of om hulp bij een probleem te vragen, of initiatief tot vrijen met mijn Lief te nemen. Ik kan aangeven wat ik graag wil of nodig heb, omdat ik ‘nee’ als antwoord kan verkroppen.
NEE is geen totale afwijzing van mij, maar een grens van de andere persoon, op deze specifieke situatie.
De ander wil of kan op dit moment geen tijd/energie/geld/zin/geduld opbrengen om mij hiermee te helpen, niets meer en niets minder.
Dit tot me door laten dringen heeft me vrijer en sterker gemaakt. Daarnaast kan ik anderen nu helpen met het wennen aan afwijzing,
een heel dankbare kant van mijn werk.
Hoe komt het dan toch dat ik zelf nog steeds zo moeizaam NEE zeg tegen verzoeken aan mij? En dat dit niet slechts voor mij geldt, maar voor bijna alle vrouwen om mij heen?
Natuurlijk, als vrouw zijn we ‘cultureel getraind’ om voor anderen te zorgen. Er is veel veranderd de laatste jaren, maar dit soort patronen zitten diep. Iedere moeder die ik als kraamverzorgende of coach begeleid, worstelt met het concept ‘eerst goed voor jezelf zorgen’.
In theorie klinkt het logisch, want een uitgeputte, hongerige en geïrriteerde moeder heeft haar kind veel minder te bieden dan de moeder die zichzelf op een lekkere lunch en een half uurtje met een tijdschrift heeft getrakteerd, maar de praktijk is weerbarstig.
Daarnaast heb ik, en velen met mij, een grote neiging tot ‘pleasen’, conflictvermijding, aardig gevonden willen worden. Vader krijgt misschien niet meer automatisch het grootste stuk vlees, maar vrouwen in het algemeen plooien zich nog heel vaak naar de wensen en verwachtingen van anderen. En dat geplooi en ‘ge-please’ breekt mij zo langzamerhand stevig op.
Ik besteed nog steeds teveel tijd, energie en geld aan anderen, doordat ik moeite heb met nee zeggen.
Tijd die ik had gereserveerd voor het schrijven van blogs, het verbeteren van mijn website, het uitwerken van plannen voor mijn bedrijf of het zien van vrienden glipt vaak tussen mijn vingers door, omdat ik denk dat ik dit kleine klusje voor iemand nog wel even tussendoor kan doen.
Energie die ik graag zou willen gebruiken om meer te dansen, krachttraining op te pakken en Portugees te leren, zet ik nog regelmatig voor andermans doelen in.
En financieel vrij ga ik niet worden als ik mijn geld aan anderen blijf besteden.
En dat doe ik allemaal omdat het onaardig en egocentrisch voelt om NEE te zeggen…
TIJD VOOR VERANDERING!
Ik zeg JA tegen mijn eigen dromen en doelen en neem de planning voor mijn eigen werk hoogst serieus. Dus zet ik nu niet alleen mijn #vakantievaneenuur in mijn agenda, maar ook tijd waarin ik een blog schrijf, ga sporten of studeren. Dat maakt nee zeggen een stuk gemakkelijker… Ik heb niet gewacht tot 1 januari 2013, maar ben eind november al begonnen en
‘NEE tegen een ander zeggen om JA tegen mijzelf te kunnen zeggen’
voelt onwennig maar o zo goed!
- Ik werk niet meer automatisch over in een kraamgezin
- Ik gooi niet mijn hele agenda overhoop om op kinderen te passen
- Ik reis niet meer naar mensen toe die iets met mij willen bespreken
- Ik reageer niet meer direct op mails of telefoontjes
- Ik kijk geen blogposts of websites van anderen meer na
- Ik ben bezig om mijn administratieve en financiële taken als PA van mijn Lief af te stoten/over te dragen, want binnen Springtij heb ik werk genoeg. (dit gaat gefaseerd want moet zorgvuldig gebeuren!)
Toen ik nog lesgaf – ongeveer een eeuw geleden
– had ik een collega die tot in het extreme van alles vroeg aan anderen. Maar die het ook op de een of andere manier voor elkaar kreeg om bij iedere vraag duidelijk te maken dat ze absoluut geen probleem had met het NEE van de ander. Ik heb toen te weinig opgelet hoe ze dat nu precies deed, al heb ik er zelf ook van geleerd dat je best nee mag zeggen.
En verder helpt het bij mij dat ik een allergie tegen verplichtingen heb. Als ik ook maar het minste vermoeden heb dat iemand vindt dat ik iets MOET doen, zal ik bijna automatisch nee zeggen.
Geen echte tips waar jij veel aan hebt, ben ik bang