Tag Archives: keuzevrijheid

Positief het nieuwe jaar in: zeg meer NEE!

Afgewezen worden, nee te horen krijgen op een verzoek, jarenlang vond ik het verschrikkelijk. Het kostte heel wat trainingen en workshops persoonlijke ontwikkeling voordat ik echt kon geloven dat een ontkennend antwoord op mijn vraag geen afwijzing van mij als persoon was.

Tegenwoordig durf ik om een lift naar een feest of om hulp bij een probleem te vragen, of initiatief tot vrijen met mijn Lief te nemen. Ik kan aangeven wat ik graag wil of nodig heb, omdat ik ‘nee’ als antwoord kan verkroppen.
NEE is geen totale afwijzing van mij, maar een grens van de andere persoon, op deze specifieke situatie.

Nee zeggen is een grens stellenDe ander wil of kan op dit moment geen tijd/energie/geld/zin/geduld opbrengen om mij hiermee te helpen, niets meer en niets minder.  Continue reading

Opvoeden en koffiedik kijken

koffiedrinken als ritueel“Het wordt tijd dat ik koffie leer drinken, ik word ‘s ochtends soms zo moeilijk wakker” meldt bonuskind me op vertrouwelijke en ernstige toon . Hij staat naast me in de keuken terwijl ik koffie voor mijn lief maak. Dat is doordeweeks al een heel ritueel, in het weekend gebeurt het met nog meer aandacht; de mooiste mok wordt voorverwarmd, melk opgeschuimd, de lekkerste espresso uitgekozen en dit alles wordt gemengd tot een kop ‘Goedemorgen Liefste’.

Bonuskind is 10 en ik heb hem nog nooit kunnen betrappen op problemen met uit bed komen. Continue reading

Altijd bereikbaar, nergens echt aanwezig…

Kort geleden was ik een heerlijke lange dag in de sauna met een goede vriendin.
Naast mijn dagelijkse #vakantievaneenuur  is zo’n Thermenbezoek voor mij een manier om de balans tussen voor anderen en voor mijzelf zorgen goed te houden.

Tijdens ons derde rondje zweten zaten we met vijf anderen in de saunakabine.
Er heerste een lome, ingekeerde stilte. Die werd onverwacht verstoord door het keiharde geluid van een mobiele telefoon.
Continue reading

Nieuwjaarswens met lange inleiding van een ‘Recovering Perfectionist’

Jarenlang heb ik ondergepresteerd.
Alles moest meteen goed, en dat kon ik niet.
Nogal logisch als je niet mag oefenen en geen fouten mag maken van jezelf. Gevolg was dat ik niks nieuws deed en bleef zitten in de wachtkamer van het leven.

In 2000 was ik wanhopig genoeg en besloot ik het avontuur dat leven heet aan te gaan; ik ging een jaar intensief in therapie. ( 3 dagen per week op locatie en daarbij een fikse berg thuis te verwerken – het was een fulltime job!)
Ik ruimde heel wat blokkades, angsten, belemmerende overtuigingen en gewoontes op, stapte uit de slachtofferrol, leerde net zo mild te zijn voor mijzelf als voor mijn omgeving en kreeg en passant mijn vrijheid, vreugde en autonomie terug.
Het werd een geweldig jaar! Continue reading

Homebirth in Hungary

Ik kreeg van Elja Daae een video toegestuurd, met het volgende bijschrift:
“A 25 min documentary about a remarkable midwife. She and others are fighting to improve maternity care & women’s rights with regard to labor and home births in Hungary. An issue very close to my heart. Many of the points being made I can confirm and know to be true. In fact, I experienced some of them. Shocking, I think those of you interested will find.”

Ik heb met open mond gekeken; Verloskundigen die zonder andere reden dan het begeleiden van thuisbevallingen berecht worden door the Criminal Court, ziekenhuizen waar je niks in te brengen hebt en je kind ‘s avonds bij je weggehaald wordt en ‘s morgens in een sorteerbakje weer afgeleverd wordt, brrrr. Er valt nog veel te verbeteren…