Tag Archives: vrijheid

Positief het nieuwe jaar in: zeg meer NEE!

Afgewezen worden, nee te horen krijgen op een verzoek, jarenlang vond ik het verschrikkelijk. Het kostte heel wat trainingen en workshops persoonlijke ontwikkeling voordat ik echt kon geloven dat een ontkennend antwoord op mijn vraag geen afwijzing van mij als persoon was.

Tegenwoordig durf ik om een lift naar een feest of om hulp bij een probleem te vragen, of initiatief tot vrijen met mijn Lief te nemen. Ik kan aangeven wat ik graag wil of nodig heb, omdat ik ‘nee’ als antwoord kan verkroppen.
NEE is geen totale afwijzing van mij, maar een grens van de andere persoon, op deze specifieke situatie.

Nee zeggen is een grens stellenDe ander wil of kan op dit moment geen tijd/energie/geld/zin/geduld opbrengen om mij hiermee te helpen, niets meer en niets minder.  Continue reading

Meer hoef ik niet, ik heb een goed leven.

Lange tijd was ik heel tevreden met mijzelf, met de keuze die ik gemaakt had om als zelfstandige te gaan werken, met mijn leven in het algemeen.

Dankbaar voor de goede vrienden om me heen, voor de vrije tijd die ik had om hen vaak en lang te bezoeken, voor mijn dagelijkse leestijd, voor mijn eigen vermogen om intens te kunnen genieten van een maandagmiddag op het strand van Kijkduin.

Geld verdienen was nog net geen noodzakelijk kwaad, maar spiritueel vond ik het ook zeker niet. Focus op geld verdienen was wel ‘fout’ – mijn focus lag op liefde en vrijheid. Véél verhevener dan bezig zijn met bonussen en statussymbolen, toch?!? ;-)  Continue reading

De valkuil van jongleren met verschillende parttime rollen is…

Het klinkt zo mooi, op mijn  Twitter-bio”s @KlaartjeLoose en @Springtij:

 Klaartje LooseDoet alles van harte parttime|van leven genieten-aan  wereld lijden|werken-luieren|praten-luisteren|eb-vloed|samen-alleen|opvoeden-spelen|binnen-buiten|dans-lees

 

Alles wat ik geweldig of belangrijk vind, krijgt een plekje in mijn agenda. Fantastisch toch? Zo houd ik mijn verschillende rollen in het leven in balans.

Er is alleen een klein probleempje… ik deed het afgelopen jaar zo veel zaken van harte parttime, dat ik meer dan fulltime volgeboekt was. Continue reading

Nieuwjaarswens met lange inleiding van een ‘Recovering Perfectionist’

Jarenlang heb ik ondergepresteerd.
Alles moest meteen goed, en dat kon ik niet.
Nogal logisch als je niet mag oefenen en geen fouten mag maken van jezelf. Gevolg was dat ik niks nieuws deed en bleef zitten in de wachtkamer van het leven.

In 2000 was ik wanhopig genoeg en besloot ik het avontuur dat leven heet aan te gaan; ik ging een jaar intensief in therapie. ( 3 dagen per week op locatie en daarbij een fikse berg thuis te verwerken – het was een fulltime job!)
Ik ruimde heel wat blokkades, angsten, belemmerende overtuigingen en gewoontes op, stapte uit de slachtofferrol, leerde net zo mild te zijn voor mijzelf als voor mijn omgeving en kreeg en passant mijn vrijheid, vreugde en autonomie terug.
Het werd een geweldig jaar! Continue reading

Elke dag vakantie!

Wat hebben we het toch allemaal druk. We kijken met z’n allen uit naar het volgende echt vrije weekend, over een maand, wanneer er geen 3 sociale afspraken in de agenda staan. We rekenen uit wanneer we ons weer een vakantie kunnen veroorloven.

In de tussentijd staan we voor dag en dauw op, om in de 16 á 18 uur die we in een dag proppen zo veel mogelijk lijstjes te kunnen afwerken op zo veel mogelijk gebieden.
Niet alleen geven we onszelf voor de volle honderd procent op ons werk, ook thuis werken we ons een slag in de rondte; was, afwas, taxi-diensten, huiswerk, mantelzorg, maaltijden, broodtrommels… Continue reading

Introvert in een extraverte wereld

Ik ben dol op feestjes, eetafspraken, dagjes uit, dansavonden, bijklets-sessies met vrienden.

Op dansles, maar ook bij een vergadering of nascholing informeer ik naar ieders wel en wee, ventileer ik mijn mening en stel gemakkelijk vragen.

Ook in mijn werk maak ik graag en veel contact.
In mijn rol als coach/counselor luister ik verhoudingsgewijs natuurlijk meer dan dat ik praat, maar als kraamverzorgende haal ik dat ruimschoots in.

Mensen noemen mij vaak extravert; spontaan, betrokken, enthousiast, energiek, nieuwsgierig, bij tijden zelfs een bemoeial.
Kletskous en gezelligheidsmens als ik ben, classificeer ik mijzelf toch als introvert.

Volgens de MBTI wordt het onderscheid tussen introvert en extravert bepaald door hoe je oplaadt, waar je je energie vandaan haalt.
Na een drukke werkdag vol sociale contacten nog met plezier de kroeg in of naar een feestje om te ontspannen? Waarschijnlijk is je voorkeur Extravert.
Liever met een boek op de bank bijkomen, of twee uur niks hoeven zeggen na dezelfde werkdag? Klinkt als een introverte voorkeur…

Mijn hele agenda is opgebouwd rond mijn behoefte om me terug te kunnen trekken na veel sociale contacten.
Als ik bij een kraamgezin werk, een bijzonder intensieve tijd met een overvloed aan contact en emoties, dan plan ik ‘s avonds geen sociale activiteiten in. Een uurtje naar dansles kan nog net, als ik in vredesnaam maar niet hoef te praten!

Voor en na een coachingsgesprek plan ik ruimschoots ‘alleen-tijd’ in.
Een 3-daagse training in een grote groep? Hoe leuk en inspirerend ook, daarna ben ik sociaal uitgeput en verheug ik me op twee administratieve dagen achter mijn computer…

Het heeft me heel wat jaren en bergen vermoeidheid gekost voor ik uitgedokterd had hoe ik fit en in balans blijf. Gek genoeg schaamde ik me tot voor kort zelfs voor mijn behoefte om me terug te trekken.

Sinds ik bewust introverte dagen inplan na een drukke tijd balanceer ik niet meer continu op het randje van uitputting. Daarnaast is het rendement van mijn sociale rustdagen ook ineens veel groter.
Waar ik voorheen alleen maar bezig was met uitpuffen, bijslapen en ontstressen heb ik nu tijd voor buiten zijn, bewegen, lezen, studeren, schrijven, nadenken en wegwijs worden in sociale media.
Heerlijk!

Sinds een paar maanden doe ik op mijn introverte dagen online klussen voor 2 bevriende ZZPers. Zaken waar zij niet aan toe komen en die ik met plezier van ze overneem. Rustig achter mijn eigen PC, in mijn eigen tijd.

Dit resulteerde onder andere in een extra VAR-aanvraag voor mijn bedrijfsactiviteiten:
Springtij- Virtual Assistent

Ben ik al volleerd? Welnee! Ik zucht en steun tijdens het leren kennen van alle mogelijkheden van Facebook pages, stoei met Dropbox en andere applicaties, ben nog veel tijd kwijt met wegwijs worden.

Intussen geniet ik met volle teugen.
Wie had een paar jaar terug kunnen denken dat ik  tijdens mijn oplaad-tijd ook voor Springtij aan het werk zou zijn?

Hoeksteen van de Samenleving 2.0



Ik stap binnen in een gezin waar een kleintje met een spoedkeizersnee ter wereld gekomen is. De afgelopen dagen zijn behoorlijk spannend geweest.
Moeder krijgt nu nog 4 dagen zorg, om de overgang van ziekenhuis naar de thuissituatie te begeleiden.

Van de zorgplanner kreeg ik de volgende informatie:
‘Haar vriend is niet de vader van het kind, ik weet ook niet hoe het zit hoor, ze woont ook alleen geloof ik’.
Ik knoopte dit goed in mijn oren; door mij zouden er geen automatische papa-opmerkingen richting vriend gemaakt worden!

Wat blijkt?

Hij heeft een kind uit een eerdere relatie.
De breuk is al jaren een feit, het litteken nog vers.
Hij wilde pertinent geen kinderen meer.
Te veel pijn rondom geen full-time vader kunnen zijn.

Toen zij hem ontmoette had ze al jaren een grote kinderwens.
Ze was dolblij met haar nieuwe lief.
Haar verlangen naar een kind werd sterker.
Zij wilde hem noch haar kinderwens opgeven, beide waren haar te dierbaar.
Een onmogelijke situatie… of toch niet?

Ik stap binnen bij een stel met een LAT-relatie, waar de vrouw door middel van IVF en een donor haar lang gewenste kind gekregen heeft.
Haar vriend heeft de eerste uren na de geboorte met dit meisje op zijn blote bast gezeten, haar kind met warmte en huidcontact op deze wereld verwelkomd terwijl zij onvoorzien lang op de uitslaapkamer lag.
Een prachtige serie intieme foto’s van de geboorte en de eerste dagen van moeder en dochter gemaakt.
Een week vrij genomen om voor hen te zorgen.
Nu ik er ben gaat hij een paar dagen naar zijn eigen huis, neemt hij tijd voor zijn eigen kind.

Ik zie een hoop onbegrip, vragen en meningen van anderen in het verschiet.
Mensen oordelen met borreltafel-psychologie over de door dit stel gemaakte keuzes, praten over bindingsangst en een in hun ogen onvolwaardige relatie.

Ik zie iets anders.
Ik zie twee mensen die de ander de ruimte en vrijheid geven om hun diepste verlangens vorm te geven.
Ik zie partners die beseffen dat ze elkaar niet hoeven te veranderen.
Ik zie liefde en dat maakt me blij.